Fasen W-Curve
Fase 1
Na de cultuurschok op het moment dat ik aankwam ben ik beland in de Euforische fase. Deze fase ben ik na een maand nog steeds in. Ik vind het hier helemaal geweldig en voel me echt heel erg thuis. Wil er ook nog niet over nadenken dat ik eigenlijk na vrij korte tijd weer weg moet. Het is hier ontzetten mooi, bloedheet en er valt altijd wat te beleven. Ook heb ik veel vrienden gemaakt via On Stage en via La Esperanza.
Fase 2
Op het moment dat ik aankwam in Nicaragua had ik een klein beetje het gevoel van een cultuurschok. Dit omdat alles er zo vreselijk arm en slecht uitziet. De eerste paar dagen had ik gewoon echt medelijden met de mensen uit het gastgezin waar ik in woon. Ik dacht dat ze ontzettend arm waren. Na een tijdje begon ik echter te beseffen dat deze mensen het ontzettend goed hebben. Het is heel normaal in Nicaragua dat het dak maar half over het huis heen loopt. Het fluiten en roepen van de mannen naar blonde vrouwen is wel erg vervelend. Soms zeggen ze ook echt hele vieze dingen. Maar na een paar dagen ben je een kei in het negeren van ‘alle’ mannen. Met de enorme macho cultuur die hier heerst is het wel logisch dat zij dit doen.
Klein voorbeeldje van de macho cultuur om een beeld te scheppen: alle mannen uit het dorp zullen gaan rennen voor 5 stieren die los worden gelaten in de straten van Granada. Ook doen de mannen hier aan rodeo rijden.
Fase 3
Last van heimwee heb ik niet. Wat ik wel begin te merken na twee maanden is dat de mensen waar je hier mee omgaat niet altijd even leuk zijn. Je leert elkaars ware aard kennen en het is niet altijd meer gezellig. Vooral wanneer er alcohol in het spel is kunnen er wel eens nare dingen gebeuren. Dit maakt mij erg verdrietig en ook ben ik geschrokken van waar sommige mensen toe in staat zijn. Overal wordt je gewaarschuwd voor de Nicaraguanen maar Nederlanders kunnen net zo erg zijn.
Fase 4
Ook deze fase heb ik niet echt ervaren. Ik heb vanaf het moment dat ik hier ben veel mensen leren kennen die vrij snel vrienden werden. Ik heb mij ongemerkt aangepast aan deze cultuur. Het heeft mij ook geen moeite gekost. Misschien komt dit omdat je toch met veel andere Europeanen om gaat.
Fase 5
Ik merk dat ik mij snel aanpas aan deze cultuur. Ik raak gewend aan de manier waarom mensen met elkaar omgaan en hoe anders zij met blanken omgaan. Ik luister naar de manier waarop mensen tegen elkaar praten en probeer ook zo tegen Nicaraguanen te spreken. Ik merk dat ik mij goed aanpas en het voelt alsof ik hier al jaren woon. Als iemand mij voor Gringo uitscheldt bijt ik van me af en ik zie de verbazing op de gezichten. “Ik ben geen Gringo ik kom uit Europa” sis ik ze kwaad toe. De fluitende en roepende mannen op straat hoor ik niet meer en de straatverkopers en zwervers weten nu inmiddels wel dat ik niks geef. Ik voel me heel erg thuis in deze cultuur. Ik kan goed omgaan met de Nicaraguanen waar ik mee werk. Ik loop niet aan tegen de dingen waar ik vooraf voor gewaarschuwd was. Ik heb geen last van verwachtingen die niet uitkomen of frustraties jegens deze cultuur.
